فعالیت محیط زیستی مکمل فعالیت سیاسی

نرگس یونسی:موضوع محیط زیست یکی از مهم ترین چالش هایی است که کشور در سال های اخیر با آن درگیر است.
گر چه شناخت از جزییات محیط زیست به علوم زیستی مربوط میشود و امری ست فنی اما به دلیل تاثیر عوامل اجتماعی در حفظ و نابودی محیط زیست این موضوع همچنین امری ست اجتماعی و عام . همچنان که تغییر شیوه زندگی اجتماعی در حفاظت از محیط زیست بسیار مهم است مانند بازیافت و استفاده از انرژی خورشیدی در منازل و دیگر تدابیر محیط زیستی که جنبه انفرادی دارند اما این اقدامات به هیچ وجه کافی نیست و از طرفی فعالیت های انسانی و بویژه سوداهای آزمندانه و سلطه جویانه بر تخریب محیط زیست تاثیر بسزایی دارد و حل بسیاری از این معضلات محیط زیستی درگیری هایی با گرو های فرادست بوجود می آورد . بنابراین به سادگی میتوان دریافت حفاظت از محیط زیست به هیچ وجه به فعالیت های اجتماعی محدود نمیشود ما باید با پیوستن به حمایت محیط زیستی در سطح جهانی کشورخود را بازسازی کنیم معنای این سخن ان است که دوستداران محیط زیست ما باید از لحاظ سیاسی نیز فعال شوند و نیز سیاست مداران ما لازم است نگاه محیط زیستی خود را جهت اتخاذ تصمیمات برای حل مسایل پیش رو حفظ نمایند .در واقع شرایط کشور بسمت و سویی میرود که ناگزیر فعالیت محیط زیستی مکمل فعالیت سیاسی خواهد بود.

در نظر بگیرید نمایندگان مجلس در تصمیمات خود دیدگاه محیط زیستی نداشته باشد همانطور که در دوره های پیشین شاهد آن بودیم نمایندگان برای جلب نظر مردم استان خود اقدام و اصرار به انجام پروژه های عمرانی ضد محیط زیستی همچون ساخت سد و یا طرح های انتقال آب و جاده سازی های غیر ضروری داشتند و چگونه با چنین تصمیمات مبنی بر اندیشه های کوتاه مدت که تنها شهر خود را ملاک قرار میدادند بحرانهای محیط زیستی برای کشور رقم زدند .
و یا نمود دیگر از تصمیمات غیر محیط زیستی که به وفور در عملکرد شورای شهرو مدیران شهرداری دیده می‌شود نظیر سو مدیریتها در بخش ساخت و ساز. تخریب باغات . وعدم تدبیر در معضل کشوری بحران آب که علاوه برنارضایتی عمومی در حال حاضر خطرات عمده یی نیز در آینده پدید خواهند آورد .

بنابر این دیده میشود عدم حساسیت فردی سیاست مداران نسبت به محیط زیست از یک سو و نا آگاهی آنان از این مقوله بسیار حیاتی وبهره نبردن از مشاورین محیط زیستی کار آ مد از سویی دیگر چگونه امنیت کشور را به خطر خواهد انداخت. اوضاع محیط زیست کشور به دلیل تدابیر غیر کارشناسانه در گذشته و بوجود آمدن بحران های عدیده در حال حاضر خوب نیست و این اوضاع بد نمیتواند تا ابد ادامه پیدا کند و تا انجا پیش خواهد رفت که در نهایت فروپاشی تمدن ها را به بار آورد.

بنابراین در شرایطی که معضلات محیط زیستی که امروزه گریبانگیر همه کشور و جهان شده است و برگزاری نشست ها وکنفرانس های بین المللی را به دنبال دارد وهر ساله در موضوعات مختلف در کشور های گوناگون برگزار میشود واز عالی ترین مقامات کشوری در آن حضور مییابند و متعهد میشوند کشور ما نیز نمیتواند از کنار آن براحتی عبورنماید . کشور ما بزودی ناچار خواهد شد بسمت محیط زیستی بودن برود و اگر نخواهیم در این راستا گام برداریم وقایع و بحران های پیش رو ما را بناچار به این سمت سوق خواهد داد .

در نتیجه تغییر عظیم در سیاست های کلی کشور با در نظر گرفتن و الوییت بخشیدن به مسایل محیط زیستی اجتناب ناپدیر است . خلا محیط زیستی در تصمیمات سیاسی کشور باید برای سیاست مداران نگران کننده باشد . سیاست مدار قدرتمند کسی است که محدودیت های خود را میشناسد و تقدم و تاخر پدیده ها را میبیند . مدیران سیاسی کشور باید آگاه باشند در جایی که سالانه میلیاردها پول صرف هزینه های نظامی میشود وخیم ترین خطرات محیط زیستی نیز آینده کشور را تهدید میکند. آنها نباید از تروریسم داخلی که ثروتهای طبیعی کشور را تا مرز غیر قابل بازگشت نابود کرده است غافل شوند . بحران آب فلج شدن اقتصاد و کشاورزی و مهاجرتهای اجباری را در پی خواهد داشت از طرفی گرفتاری در انواع بیماریهای ناشی از آلودگی هوا و ریزگردها خطرات جانی و فجایع انسانی را در بوجود خواهد آورد. حال در شرایطی که مقابله با بحران ها محیط زیستی روز به روز دشوارتر میشود میتوان تصمیم گرفت که به روال معمول ادامه داد و یا نسبت به چاره اندیشی برای حل این بحران ها با اتخاد سیاستهای آگاهانه گام بر داریم و برای انجام تغییرات مورد نیاز بکوشیم و بدانیم بحران های محیط زیستی کشور نه عبارا ت اغراق آمیز و نه یک بازی ست که به تماشای آن بنشینیم بلکه از هر زمان دیگری جدی تراست .